Het was een grauwe, duistere vrijdag in de biotuin. In de verte komen 2 dappere zielen aan om dit onbekende terrein te verkennen en te bewerken. Gekleed in hun donkerblauwe gewaden, en bewapend met hak en schop, en een krat bier, traden zij dapper binnen. De langste van hun twee was een knappe man met uitstraling, wiens gemoed nooit stuk te krijgen is, en wie altijd onder de effecten van alcohol lijkt te zijn, ook al is hij nuchter. Zijn metgezel was een charmante jongeman, die desondanks toch niet zoveel charisma als die lange Adonis heeft. Hun namen waren Dave en Tom. Hun opdracht: bomen en struiken planten.
Zij hadden echter niet gerekend op het grootste, gevaarlijkste obstakel dat in dit gebied ronddwaalt en al meermaals slachtoffers heeft gemaakt. De opdracht leek simpel, totdat Tom ineens iets hard in de grond raakte. De aarde beefde en verschoof, en toen stonden de 2 dappere zielen oog in oog met hun ergste vijand...
&
VERSUS
Wat zal er gebeuren met onze helden? Wat is het onbekende gevaar dat hen bedreigt? Zullen zij ooit nog levend terugkeren? Je komt het volgende keer te weten, in de tweede aflevering van We Versus ROCK! Stay tuned for the next episode!
Het angstzweet parelde over de oogverblindend knappe gelaten van onze helden. Onmiddelijk bezweek Dave bij het zicht van dit monstreus gevaarte, was het niet voor Tom die hem tijdig een Stel-La aanrijkte. Het besef dat de biodiversiteit van de biotuin op de weegschaal lag, dreef onze helden ertoe om bliksemsnel nog een Stel-La te nuttigen en de strijd aan te binden met de ROCK.
Een bloedig en wereldschokkend gevecht barstte los achteraan in de biotuin.
Ontstoken in woede, zijnde het door het vooruitzicht op het verlies van een bak bier, of louter seksuele frustratie, greep Tom naar zijn schop en stak deze regelrecht richting de kroonjuwelen van het wezen. Wonderbaarlijk genoeg slaagde hij erin de bikkelharde vijand te castreren, Dave tijd gunnend. Dusdanig wist Dave, versterkt met de magische effecten van Stel-La, zijn hark op te tillen en er als een ontketend beest met in het rond te zwaaien. Echter, na Tom's aanval streed de gewonde ROCK nog vuriger terug, en sloeg Dave rechtsreeks in het klokkenspel, waardoor hij even niet meer Contrabass maar Sopraan werd.
Nu dat hij één van zijn tegenstanders had uitgeschakeld, richtte hij zich weer tot Tom...
Is dit het einde van onze twee helden? Is dit het einde van de biotuin zoals we die kennen? Is er nog bier over in de bak? Zal Dave ooit nog door de aula kunnen roepen?
Dit, en veel meer, in aflevering 3 van We Versus Rock! Stay tuned !
Tom stond oog in oog met de ROCK. Zijdelings keek hij naar zijn metgezel, die verderop op de grond lag. Hij stond er nu alleen voor. De ROCK kwam dichterbij, en Tom kon zich niet bedwingen te slikken van de angst. Hij had echter geen keus. Stevig pakte hij zijn schop vast. De ROCK viel plots aan, maar Tom kon zijn aanval nog net ontwijken, waarna hij snel toesloeg in de zij van het gevaarlijke wezen. Schreeuwend van de pijn en woede draaide de ROCK zich snel om en raakte Tom zijn hoofd. Bewusteloos viel het lichaam van onze held neer...
Ondertussen crepeerde Dave nog een beetje. Hij vroeg zich af of hij ooit nog kinderen zou kunnen krijgen, maar toen realiseerde hij zich weer dat je daarvoor wel een vrouw nodig hebt. "Waarom zou ik hier dan niet gewoon opgeven?", vroeg Dave zich met een piephoge stem af. "Nee, ik kan hier niet opgeven! Ik moet in bepaalde illusies blijven geloven! Met name dan die van vrouwen..." Dave richtte zich langzaam op, en zag nog net hoe zijn vriend neergeslagen werd. Dave greep naar zijn binnenzak, terwijl hij tegen zichzelf mompelde. "Nooit gedacht dat ik dit nog nodig zou hebben..."
"Stroh 80... 80% alcohol... nooit gedacht dat ik deze schat zou moeten gebruiken. De legende gaat dat wanneer iemand Stroh 80 drinkt, de wereld ingrijpend zal veranderen. Koninkrijken hebben erom gevochten... Men zegt dat diegene die ervan drinken zich zodanig zullen verbranden aan hun keel, dat ze enkel nog water zullen kunnen drinken. Daarnaast zou de smaak ervan echt slecht moeten zijn... Maar ik heb geen keus. De drinker zou moeten overlopen met moed." Dave nam een grote slok uit de legendarische fles. Hij schreeuwde van de pijn in zijn keel, maar kort daarna vermande hij zich. Hij pakte zijn hak, en richtte zich tot de ROCK. "Het lot van de biodiversiteit rust nu op mijn schouders...", fluisterde hij tegen zichzelf.
"Ga weg van mijn drinkbroeder!", riep Dave met een terug wat zwaardere stem. De ROCK stormde af op Dave...
Tom is neergeslagen, maar zijn vriend is overmoediger dan ooit! Kan hij echter de ROCK verslaan? Zal hij genoeg tijd kunnen trekken voor Tom om bij zijn bewustzijn te komen? Zal de lever van Dave de Stroh 80 overleven? Of zal de Biotuin vernietigd worden, en zullen onze helden het onderspit delven? Je komt het enkel te weten in aflevering 4 van We Versus ROCK! Stay tuned for the next episode!
De ROCK stormde af op onze jonge held. De aarde daverde bij elke stap die hij maakte, maar Dave bleef rustig staan. Vuur brandde in zijn ogen, en zijn woede maakte zich over hem meester. Langzaam klampte hij zijn hak vast, wachtend tot de ROCK in bereik was. De ROCK naderde... dichter en dichter bij... toen ineens Dave met een bliksemsnelle aanval de ROCK raakte in de borst. Zowel onze held als zijn tegenstander bleven stil staan, enkel de hak bevond zich tussen hen twee. De aanval van Dave had de stormloop van de ROCK gestopt.
Maar de ROCK was niet verslagen. Woester dan ooit begon de onverwoestbare vijand om zich heen te slaan. Een bloedstollend gevecht brak uit, maar Dave, onder de invloed van Stroh 80, kon met gemak de aanvallen ontwijken en sloeg nog een paar keer op het harde lichaam van zijn vijand. Zijn aanvallen schenen echter geen effect te hebben, maar onze held gaf niet op. Ze streden beiden nog een uur door, maar toen bleek er iets mis te zijn.
Dave deed een stoere salto naar achter, om afstand tussen hem en de ROCK te bewaren.
"Argh.", kreunde Dave,"De Stroh 80 begint uit te werken... en ik kan een nieuwe slok niet meer aan..." Angstig keek de dappere ziel naar de ROCK. Hij scheen niet eens vermoeid of gewond geraakt te zijn. "Zelfs met al die kracht kon ik niets doen...", zei Dave met een gebroken stem.
"Het is hopeloos, mijn vriend.", zei een stem achter Dave. Hij draaide zich om en zag Tom staan. Hij was bijgekomen, maar zag er uitgeput uit. "Was dit echt alles wat we konden doen, Tom?...", zei Dave zuchtend, tot hij plots neerviel. Hij bewoog niet meer. Langzaam strompelde Tom naar zijn metgezel. De ROCK leek plezier in deze situatie te scheppen.
"Dave?..."
Tom boog zich over het bewegingsloze lichaam. Hij staarde naar zijn vriend. Plots keek hij naar de ROCK. Haat stond in zijn ogen.
"Je hebt hem vermoord! Nu zal ik hem nooit meer zien afgaan als hij een vrouw probeert binnen te doen! Hij heeft zich opgeofferd om jou te verslaan! Daar zal je voor boeten!" schreeuwde Tom. Met tranen in zijn ogen stormde hij af op de ROCK, maar met een simpele zwaai maakte de ROCK een einde aan deze wanhopige aanval van onze held. Tom vloog een paar meter naar achter en kwam pijnlijk in een doornenstruik terecht, ironisch genoeg één die hij en Dave zelf geplant hadden.
"Ugh...we hebben gefaald... dit is het einde van de biotuin...", kreunde Tom van de pijn. De ROCK naderde Tom uiterst langzaam om hem de genadeslag toe te brengen.Het duurde een half uur voordat de ROCK bij onze benarde held aankwam, want dit wezen schept er genot in om mensen te zien lijden.
Plotseling werd de ROCK door een projectiel geraakt. Het was een hak die van een afstand geraakt werd. Zowel de ROCK als Tom keken op. Daar stond Dave.
"Dave! Je leeft!", riep Tom enthousiast. "Misschien krijg ik nog een kans om je op je bek te zien gaan bij de vrouwen!"
"Uiteraard leef ik nog, mijn vriend. Ik lag enkel mijn roes uit te slapen die Stroh 80 me had toegebracht. Mijn lever doet pijn... en onze bak is bijna opgedronken. We hebben slechts 2 Stel-Las over!" Dave glimlachte. "En toch zal dit genoeg zijn. Kijk goed naar dit...monster." Dave wees naar het lichaam van de ROCK... Er was een barst te zien. "Vangen!", riep Dave terwijl hij een Stel-La naar zijn kompaan wierp. Tom ving het flesje nogal onhandig op, maar dronk het vrijwel meteen leeg.
Ondertussen dronk ook Dave snel zijn Stel-La leeg. "Hier maken we het af, Tom!", zei hij terwijl hij zijn schop pakte. "Wij zijn de enigen die de biotuin nu kunnen beschermen!"
"Je hebt gelijk!", riep nu ook Tom. Hij stond recht en pakte ook zijn schop. "Voor de biotuin!"
Tesamen stormden onze helden af op de ROCK. Met een slag vol hoop en frustratie over hun falende liefdeslevens raakten ze tegelijkertijd het kwaadaardige wezen.
De ROCK viel uiteen in duizenden stukken. De Titaan was verslagen. De jongelingen hadden gezegevierd. Een lokale inboorling met krullen in zijn haar kwam tevoorschijn uit de bossen,vervuld met geluk dat de ROCK verslagen was. De biodiversiteit van de biotuin was gered. Voldaan keken onze helden neer op de restanten van het gevaarlijkste wezen dat zij ooit hadden ontmoet.
Na dit avontuur keerden onze helden terug naar hun thuisland. Hun koning, Wim I, beloonden zijn twee onderdanen vorstelijk.Een standbeeld werd in hun naam opgericht. Maar niemand heeft hen ooit nog teruggezien. Nadat hun vorst hun diensten erkend had, verdwenen ze. Misschien waren ze nodig in een ander ver land. Misschien was hun moed en hoop elders nodig. Of misschien kon Dave zich niet meer vertonen omdat hij een vrouw had proberen te versieren en zijn subtiele charmes niet goed uitpakten. Alleen ik weet wat er van hen geworden is. Maar dat verhaal vertel ik een andere keer...
Onze helden hebben de overwinning behaald! Maar is dit hun laatste avontuur? Zullen er nog ergere monsters de biotuin bedreigen? En wie is de mysterieuze verteller? Alle antwoorden, in de volgende serie! Coming soon to a web-browser near you!
stiekem is de rock gewoon een magisch wapen van ons,wij inboorlingen van de biotuin,en omdat als ons kat een koe was,we ze zouden kunnen melken voor de stoof, hebbek da steentje afgestuurd op die manne
__________________
Ah we can dance if we want to, we can leave your friends behind Cause your friends don't dance and if they don't dance Well they're no friends of mine
We werken eraan. Tom, ik, en de mysterieuze verteller zijn druk bezig uit onze immens grote collectie van Schrale Verhalen de beste, meest epische verhalen te selecteren.
.
