Hey mannen van Malle, zie wat ik zowal tegen het lijf loop al surfend tijdens de uren:

Vanaf zijn twaalfde speelde Axl Peleman (32) in rumoerige rock- en punkgroepjes, maar op het Koninklijk Atheneum van Oostmalle hield hij het rustiger. "Natuurlijk heb ik mee leraars gepest en fratsen uitgehaald, maar ik ben nooit van school gestuurd. Ik kreeg zelfs een prijs voor Latijn. Het enige waar ik problemen mee kreeg, was mijn Antwaarps," zegt de bassist van Camden en opkomende tv-ster.

Je bent nooit in de verleiding gekomen om een beetje Kempens te leren?
"Neen, ik zou het niet kunnen. Ik ben opgegroeid op het Kiel tot mijn ouders naar Pulderbos verhuisden. In Oostmalle mocht ik absoluut geen Antwerps praten, dus deed ik mijn best om beschaafd Nederlands te spreken. Bij de mondelinge examens voelde ik me benadeeld. Ik was minder spontaan dan mijn medeleerlingen op wier Voor-Kempense uitspraak toch ook wel wat aan te merken viel. Als ik nu op tv kom, spreek ik mijn eigen mengtaaltje van Antwerps en Nederlands. De producer vindt dat oké, als het maar gevat is."

Merkwaardig, die afkeer van het Nederlands. Op school was je toch goed in talen?
"Ik heb Latijn en moderne talen gevolgd, van 1983 tot 1989. Bij de Geypens heb ik zelfs een prijs voor Latijn gekregen. Ook voor Engels bij mevrouw Bal scoorde ik goed. Zij liet altijd boeken lezen waarvan net een film was gedraaid. Iedereen ging dan voor het examen de videocassette huren. Maar ik was te laat, want de film bleek in alle videotheken uitgeleend. Voor één keer heb ik dus toch een boek gelezen. Vroeg mevrouw Bal op het examen toch wel niet uitsluitend dingen die niet in de film voorkwamen. Bingo dus!
Voor Spaans herinner ik me vandaag nog de oefenzinnetjes. La chica rubia es rnuy bonita. El professor es muy sympatico. Jammer dat er vandaag geen Spaans meer wordt gegeven."

Slechte herinneringen aan wetenschappelijke vakken?
"Neen, niet echt. De wetenschapsklassen waren toen nagelnieuw. Ik herinner me vooral de biologielessen van mevrouw Vergauts. Of was dat omdat ik op een dag de kist met wandelende takken heb laten openstaan? Die beesten waren over de hele klas uitgezaaid..."

Komaan, wie waren de rotzakken?
"Voor wiskunde hadden we Janssens, meedogenloos streng. Ik krijg er nu nog braakneigingen van. Maar de man was zo onberispelijk. Zijn gevleugelde uitdrukking luidde: 'Eén van ons heeft ongelijk, maar ik ben het niet'. Het zou nooit in ons hoofd opgekomen zijn om die man te pesten. De schrik zat er te diep in."

Wie pestten jullie dan wel?
"De Fifi, den Abdoel, alle leraars met bijnamen. Leraars die respect afdwongen, behielden hun echte naam. Het ging er soms ruig aan toe. Ik heb gevechten gezien tussen leraars en leerlingen. Neen, ik niet.
Ik ben wel eens lege agenda's gaan pikken. Die verkocht ik dan,Twee agenda's was handig: één voor de opmerkingen van de leraar, een andere om aan je ouders te laten zien."

Je zat al heel jong in punkgroepjes. Wat vonden je leraars en ouders ervan?
"Op school maakten ze er geen punt van. Ik speelde alleen in het weekend. Mijn leraar muziek heeft me zelfs geholpen bij het kiezen van een gitaar. Mijn ouders zagen die muziek minder zitten. Toen ik op mijn achttiende weer naar Antwerpen verhuisde en naar de Jazz Studio trok, vond mijn vader dat zeker geen goede beroepskeuze. Maar nu is hij helemaal bijgedraaid!"

Het begin van je muziekcarrière lag in Oostmalle. Of all places!
"Toch toch. Malle, Halle, Zoersel, Schilde waren fantastische dorpen om uit te gaan.Toen ik in het laatste jaar zat, waren we wereldberoemd in de regio met Faithful Accused. Als we ergens in een parochiezaal speelden, was het volle bak. Hoe slecht we ook waren. Filip Eyckmans, die later manager van dEUS werd, heeft nog onze eerste lp betaald. Amper 40.000 frank! Onze gitarist van Camden kende ik ook 'uit die tijd. Vandaag kom ik nog nauwelijks in Malle, maar mijn muzikale roots lagen daar." [Frank Heirman - Foto's : Chris Wouters]